"RÓŻA W RODZINIE" NR 4 (123) GRUDZIEŃ 2010

Powrót do okładki RwR

 

W numerze 123 między innymi:

Tylko miłość się ostanie - Ks. bp Józef Zawitkowski,

Będziesz Biblię… czytał codziennie!MM,

Gala wolontariatu - Sylwia Dobrzyńska,

X Zlot Szkół im. Jana Pawła II - Ks. Maciej,

Młodzież – dzieciom - Marzena Kaproń, Zofia Bartoszek,

Kraków, Wieliczka – byliśmy tam - Bożena Pałka,

Pierwsze soboty miesiąca w Sanktuarium MB Janowskiej MM,

„… w nadziei już jesteśmy zbawieni…” (Rz 8, 24) – ks. dziekan Władysław Czajka,

Ministranci w Bieszczadach - Kamil Karkut

„Narody tracąc pamięć, tracą życie” – JŁ.


 

BĘDZIESZ BIBLIĘ… CZYTAŁ CODZIENNIE!

W naszej parafii przez cały Adwent od poniedziałku do soboty o godz. 6:30 gromadzimy się z lampionami, by wraz z Matką Bożą oczekiwać przyjścia Jezusa Chrystusa w znaku Bożego Narodzenia oraz na końcu czasów. Ta Msza św. nazywa się w naszym kraju tradycyjnie Mszą św. roratnią lub po prostu roratami. W tym roku na roratach poznajemy Pismo Święte pod hasłem „Będziesz czytał Biblię codziennie”. Każdy, kto przyniesie serce na roraty, może wylosować figurkę Matki Bożej. A jest to piękny zwyczaj, gdyż polega na przyjmowaniu figury Matki Bożej z kościoła po roratach do tej rodziny, której dziecko wyciągnęło szczęśliwy los. Rodzina ta wraz z dziećmi przyjmuje figurę Matki Bożej na jeden dzień. Przyjmując posąg Matki Bożej celebrują wszyscy rodzinną liturgię, śpiewając pieśni adwentowe i maryjne, czytając i rozważając Pismo Święte oraz odmawiając różaniec i inne modlitwy. Ta forma adwentowego przeżycia daje bardzo dużo możliwości wprowadzenia do rodziny ducha modlitwy i adwentowego nastroju. Rodzina w znaku figury zaprasza Maryję do swego domu. W ten sposób ponawia się scena sprzed 2000 lat, kiedy to Maryja udała się do domu Elżbiety i Zachariasza, by przed przyjściem na świat św. Jana Chrzciciela usłużyć swojej krewnej Elżbiecie.

W tym roku czciliśmy spotkanie św. Mikołaja – biskupa Mirry, który obdarował na roratach wszystkie dzieci, które pragną codziennie przygotowywać się na spotkanie z Jezusem.

W tym miejscu przypomnijmy sobie czym są roraty. Roraty, adwentowe msze odprawiane przed wschodem Słońca, podkreślają wyjątkowość tego okresu. Nazwa „roraty” pochodzi od zwyczajowej pieśni na wejście, rozpoczynającej się od słów „Rorate caeli desu per” – „Spuśćcie rosę niebiosa”. Msza roratnia jest mszą wotywną o Najświętszej Maryi Pannie w okresie Adwentu. Ta msza jest jednym ze znaków szczególnej obecności Maryi w okresie adwentu, gdyż to Ona oczekiwała Mesjasza w sposób szczególny. Przeżywała Ona adwent oczekiwania jako córka Izraela, jako Matka Pana Jezusa i jako Matka Kościoła. W czasie odprawiania Mszy św. roratniej zapala się dodatkową świecę, która symbolizuje patronkę adwentowego oczekiwanie - Maryję. Roraty mają nam szczególnie przypominać Maryję, gdyż to Ona, podobnie jak jutrzenka, wyprzedza wschód słońca, poprzedziła przyjście Światłości świata Jezusa Chrystusa.

Jako córka Narodu Wybranego, wraz z wszystkimi pokoleniami czekała na Jego przyjście. Od chwili jednak, kiedy anioł Gabriel zwiastował Jej, że pocznie i porodzi Syna, który ma być obiecanym Emanuelem, oczekiwała w szczególny sposób na Życie, które wzrastało pod Jej sercem. Teraz razem z Kościołem czeka na ponowne przyjście chwalebnego, uwielbionego Chrystusa, a królując w niebie razem z Nim, wspiera Kościół w jego oczekiwaniu na ostateczny Dzień Pański.

Przekazy historyczne mówią, że roraty odprawiano w Polsce już za czasów panowania Bolesława Wstydliwego. Przez całe wieki król, umieszczając w czasie rorat na ołtarzu zapaloną świecę, oświadczał: „Gotów jestem na sąd Boży”, za nim czynił to Prymas Polski, mówiąc „Sum paratus ad adventum Domini” (Jestem gotów na przyjście Pana), po nich zaś kolejno: senator, ziemianin, rycerz, mieszczanin i chłop, powtarzając słowa króla. Pamiętajmy, iż roraty to spotkanie, oczekiwanie na Przyjście Pana, a jak można inaczej się przygotować jak nie poprzez czytanie Jego Słowa.

MM

do góry


 

X ZLOT SZKÓŁ IM. JANA PAWŁA II

W środę - 6 października w Częstochowie miała miejsce już 10 - jubileuszowa Pielgrzymka Rodziny Szkół im. Jana Pawła II. Uroczyści rozpoczęła procesja z krzyżem, który Sługa Boży Jan Paweł II trzymał w dłoniach podczas swojej ostatniej wielkopiątkowej Drogi Krzyżowej. Mszę św. sprawował i homilię wygłosił bp Henryk Tomasik z Radomia. Wśród uczestników była też delegacja ze sztandarem z naszego Publicznego Gimnazjum. Oprócz dyr. Andrzeja Tomczyka, ks. Macieja Rączkiewicza, pań: Zofii Zezulińskiej i Ewy Wiechnik, pielgrzymowało kilkanaścioro uczniów. 20000 uczniów wraz z opiekunami, 200 kapłanów, 456 pocztów sztandarowych z ponad 500 szkół różnego szczebla, nie tylko z Polski, ale także z Litwy, wypełniło Błonia i Wały Jasnogórskie. Nadzwyczajnym gościem tegoż spotkania był Krzyż, który Sługa Boży Jan Paweł II trzymał w dłoniach podczas swojej ostatniej wielkopiątkowej Drogi Krzyżowej.

Duszpasterz Rodziny Szkół, ks. bp Henryk Tomasik, przypomniał wszystkim zadania, które każdy z nas powinien realizować na co dzień, a mianowicie: 1. Słuchać Jezusa, 2. Kochać Jezusa, 3. Dawać świadectwo o przynależności do Jezusa. „Największa iluzja, źródło największego nieszczęścia to złudzenie, że przeżyje się życie obywając się bez Boga, że osiągnie się wolność wykluczając prawdy moralne i wykluczając osobistą odpowiedzialność” – wołał kaznodzieja.

Na zakończenie Eucharystii przedstawiciele szkół noszących imię Jana Pawła II na ręce Ojców Paulinów wręczyli dar dla Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Jasnogórskiej - kielich liturgiczny wraz z pateną. Na podstawie kielicha zostały umieszczone postacie: Jana Pawła II - patrona Rodziny Szkół, św. Jadwigi, św. Stanisława Kostki i św. Karoliny Kózkówny.

Każdy z uczestników pielgrzymki otrzymał pamiątkowy znaczek z wizerunkiem Jana Pawła II i krzyżem oraz obrazek przedstawiający papieża z Polski trzymającego krzyż.

Uczestnicy X Pielgrzymki Rodziny Szkół Jana Pawła II wystosowali telegram do papieża Benedykta XVI i kolejny raz wypowiedzieli słowa Aktu Zawierzenia Jasnogórskiej Maryi.

W Polsce i na świecie jest już ponad 1150 placówek oświatowych, których patronem jest Jan Paweł II.

Ks. Maciej

do góry


 

PIERWSZE SOBOTY MIESIĄCA W SANKTUARIUM MB JANOWSKIEJ

Co miesiąc w naszym Sanktuarium odbywają się I soboty miesiąca, w których każdy wierny modli się przed cudownym wizerunkiem, by odnaleźć łaski skierowane od Boga w słowach: „Ta jest wola Boża, ażeby się tu chwała Jego na tym miejscu i pamiątka moja odprawiała". Rozpoczynamy zawsze o godz. 17:30, kiedy to przedstawiamy prośby Matce Bożej, które są przedstawiane przez kapłana w intencjach przed Mszą Świętą oraz śpiewane są laudacje. Jest Eucharystia o godz. 18:00, w której jest ofiarowana intencja zbiorowa, a zaraz po niej przed Najświętszym Sakramentem w modlitwie różańcowej prosimy MB o wstawiennictwo w wypowiedzianych prośbach. Z kolei po zakończeniu Adoracji i błogosławieństwie udajemy się na procesję z cudownym wizerunkiem chwaląc Boga w słowach pieśni ułożonej specjalnie na tę okazję. Jest również czuwanie przez Legion Maryi i zakończenie Apelem Jasnogórskim, kiedy łączymy się z duchową stolicą naszej Ojczyzny – Jasną Górą.

Należy tutaj przypomnieć historię I sobót. Obietnica Niepokalanego Serca Maryi rozpoczęła się od słów Matki Bożej: „Moje Niepokalane Serce będzie twoją ucieczką i drogą, która zaprowadzi cię do Boga” (Matka Boża, 13 czerwca 1917 r.). Pierwsze soboty miesiąca są ściśle związane z objawieniami Matki Bożej w Fatimie (Portugalia), które miały miejsce od maja do października 1917 r. Matka Boża sześciokrotnie objawiła się Franciszkowi, Hiacyncie i Łucji. Dwoje wizjonerów – Franciszek i Hiacynta – zmarło wkrótce po objawieniach. Na ziemi pozostała Łucja; wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr św. Doroty, a w 1948 r. za specjalnym pozwoleniem Piusa XII przeniosła się do Karmelu w Coimbrze. Jako s. Maria Łucja od Jezusa i Niepokalanego Serca przez długie lata była znakiem i świadkiem orędzia Matki Bożej. W klasztorze miała kolejne objawienia Jezusa i Maryi dotyczące m.in. pierwszych sobót.

Na każdy etap dziejów Pan Bóg daje nam dostosowane do potrzeb duchowych i problemów danej epoki środki. Dla naszych czasów są nimi kult Bożego Miłosierdzia i zawierzenie Niepokalanemu Sercu Maryi, a zwłaszcza nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca, które łączy oddawanie czci Matce Bożej z kultem Eucharystii. Nabożeństwo to ma charakter wynagradzający, jest więc prośbą o miłosierdzie Boga nad światem.

Istotną cechą tego nabożeństwa jest całkowita bezinteresowność, czyli wyłączne pragnienie wynagrodzenia Niepokalanemu Sercu Maryi – nie powinno się odprawiać go w żadnych innych intencjach (choćby najpobożniejszych), jak tylko w celu zadośćuczynienia za grzechy i zniewagi wobec Niepokalanego Serca Maryi.

Po zamachu na swoje życie 13 maja 1981 r. Jan Paweł II zapoznał się z całą dokumentacją objawień fatimskich. Stał się wielkim apostołem orędzia z Fatimy. Spełnił prośbę Maryi i poświęcił Rosję Jej Niepokalanemu Sercu. Gorliwie praktykował nabożeństwo pierwszych sobót. Bardzo wymownym znakiem była jego śmierć w pierwszą sobotę miesiąca, w wigilię uroczystości Bożego Miłosierdzia. Jednak mimo wysiłków Siostry Łucji, Jana Pawła II i wielu innych osób, nie udało się w Kościele zaprowadzić nabożeństwa pierwszych sobót; jest ono zatwierdzone – dzięki decyzji Episkopatów – jedynie w trzech krajach: w Portugalii, Hiszpanii i w Polsce. Rozpowszechnienie i zatwierdzenie nabożeństwa pierwszych sobót miesiąca w całym Kościele było wielkim pragnieniem Papieża Polaka. To pragnienie pozostało jego niepisanym testamentem, które spełnia się w naszej parafii w sposób szczególny przed obrazem MB Janowskiej, Pani Łaskawej Różańcowej.

MM

do góry


Wydawca:

Parafia św. Jana Chrzciciela w Janowie Lubelskim

Redaguje zespół:

Dyrektor Redakcji: ks. dr Jacek Staszak

Redaktor naczelny: Józef Łukasiewicz

Asystent kościelny: ks. Michał Majecki

Adres redakcji:

Parafia Rzymskokatolicka p.w. św. Jana Chrzciciela

23-300 Janów Lubelski, ul. Szewska 1, tel. (0-15) 872-01-11

(C) 2001-2010 Webmaster