|
 Opiekunem
wspólnoty jest ks. proboszcz dr Jacek Staszak. Wspólnota
dla Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa została oficjalnie
powołana w dniu 13 maja 2003 roku. Animatorem wspólnoty jest Teresa
Duda, zastępcą Czesława Łukasz. Członkowie wspólnoty podjęli modlitwę
przed Najświętszym Sakramentem jako wynagrodzenie Najświętszemu Sercu
Pana Jezusa i Niepokalanemu Sercu Maryi za wszystkie grzechy nasze,
naszych rodzin, parafii i tych, co jeszcze przepraszać nie potrafią,
prosząc o Intronizację NSPJ w naszych sercach, rodzinach, Ojczyźnie i
świecie oraz polecając Bogu wszystkie ważne i aktualne sprawy Kościoła i
Narodu. Przez pięć lat w każdy czwartek trwaliśmy na adoracji
Najświętszego Sakramentu w oczekiwaniu na uroczystość intronizacyjną.
W
uroczystość Chrystusa Króla 23 listopada 2008 roku, rozpoczęły się w
naszej parafii rekolekcje intronizacyjne głoszone przez ojców
redemptorystów: oo. Jerzego Czaplę i Stanisława Kuczka, w wymiarze
osobistym, rodzinnym i społecznym.
Dnia 26 listopada o godz. 10.00 (ze względu na peregrynację Cudownego
Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej), ordynariusz Diecezji Sandomierskiej
bp Andrzej Dzięga sprawował Mszę św. i poświęcił 100 obrazów
Najświętszego Serca Pana Jezusa przygotowanych dla delegacji biorących
udział w wieczornej Intronizacji. Natomiast o godz. 18.00 przybyły
poczty sztandarowe, delegacje wspólnot z proporcami z diecezji
sandomierskiej oraz licznie zgromadzeni parafianie. Intronizacji NSPJ w
wymiarze społecznym dokonało 20 delegacji wyrażając w Akcie
Intronizacyjnym swoje poddanie Chrystusowi Królowi.
Przez następne lata nadal trwamy na modlitwie adoracyjnej. Raz w
miesiącu uczestniczymy we Mszy św. wynagradzającej Najświętszemu Sercu
Pana Jezusa oraz prosząc o intronizację NSPJ w Ojczyźnie, a także o
beatyfikację Sł. B. Rozalii Celak. Raz w miesiącu spotykamy się na
spotkaniach formacyjnych. Wspólnota podejmuje różne dzieła w swojej
parafii oraz włącza się we wszystkie wydarzenia i inicjatywy takie, jak:
spotkania opłatkowe, pielgrzymki; nocne czuwania na Jasnej Górze, na
Świętym Krzyżu, na Misterium Męki Pańskiej do Kalwarii Zebrzydowskiej, w
ogólnopolskich sympozjach, bierze udział w uroczystościach
intronizacyjnych w innych parafiach. Członkowie wspólnoty angażują się w
powstawanie nowych wspólnot, np. w parafii Wierzchowiska i Wólce
Ratajskiej.
Co roku, włączamy się w wielką 24 godz. Nowennę Adoracyjną, która trwa
od święta Podwyższenia Krzyża do uroczystości Chrystusa Króla. Z
inicjatywy wspólnoty biorą w niej udział urzędy, stowarzyszenia i ruchy
działające przy parafii, które dokonywały aktu intronizacyjnego.
Animatorzy wspólnoty biorą udział w rekolekcjach w miejscowości Brzegi
na polanie Rynias, by pogłębiać formację, bardziej poznawać dzieło
Intronizacji o które prosił Pan Jezus Sł. B. Rozalię Celak. Rekolekcje
głosi o. Jan Mikrut CSsR oraz Ewa Nosiadek - krajowa animatorka.
Znakiem jedności wspólnot jest proporzec z wizerunkiem Chrystusa Króla,
który jest noszony w procesjach z racji świąt parafialnych i innych
ogólnopolskich spotkań modlitewnych w których Chrystus Król jest zawsze
z nami.
Członkowie wspólnot są apostołami Dzieła Intronizacji, czytają i
rozprowadzają materiały związane z intronizacją, świadczą swoim życiem o
przynależności do Chrystusa Króla w rodzinie i środowisku, często
przystępują do sakramentów świętych, by trwać w stanie łaski
uświęcającej.
Prosimy zatem, aby miłość Chrystusa wypływająca z Jego Najświętszego
Serca rozpalała nasze serca i pomogła nam budować Jego Królestwo prawdy,
miłości, sprawiedliwości i pokoju, które nie jest z tego świata, ale dla
tego świata. Prosimy także, aby z nami była zawsze Maryja, Matka Jezusa
i nasza Matka i Królowa.
Króluj nam Chryste!
Tekst: Teresa Duda
animatorka Wspólnoty dla Intronizacji
NSPJ
Czym jest proponowana przez Rozalię Intronizacja?
O. Władysław Kubik SJ
Rozalia, zauważmy to najpierw, jest świadoma, że jej
zadanie polega na podjęciu odpowiedzialności i troski o rozwój daru i
zadania danego już ludzkości za pośrednictwem Marii Małgorzaty Alacoque.
Wyraźnie o tym pisze:
W uroczystość Zesłania Ducha Świętego
(1939 r.) polecałam gorąco Panu Jezusowi sprawę Intronizacji.
Następujący obraz przedstawił się mej duszy: Widziałam Pana Jezusa w
postaci Ecce Homo poranionego bardzo, na Jego Głowie korona cierniowa
głęboko wbijająca kolce w skroń. Ubrany był w płaszcz szkarłatny, rana
Jego Serca Boskiego głęboko otwarta. […] Na obliczu Pana Jezusa malował
się głęboki smutek. Pan Jezus dał odczuć mej duszy, jak bardzo boli Go
obojętność dusz szczególnie Jemu poświęconych, tj. kapłanów i dusz
zakonnych: Dziecko, Maria Małgorzata dała poznać światu Moje Serce, wy
zaś kształtujcie dusze na modłę mojego Serca. Intronizacja to nie jest
tylko formułka zewnętrzna, ale ona ma się odbyć w każdej duszy. W tej
sprawie trzeba dużo cierpieć, trzeba całkowicie być ofiarą. Tak,
będziecie wiele cierpieć dla Intronizacji.
Intronizacja według Rozalii ma być zatem dopełnieniem
poświęcenia się Najświętszemu Sercu Jezusa i wynagradzania Mu za
grzechy.
Intronizacja wyznacza początek konsekwentnej walki z
grzechem przez nawracanie się i decyzję autentycznego życia
chrześcijańskiego.
Ma więc charakter drogi zmierzającej do jasno
określonego celu. Jest nim ukierunkowanie całego życia na Boga, dawanie
odpowiedzi na objawiającą się miłość Boga, której symbolem jest
Najświętsze Serce Jezusa z równoczesnym uznaniem królowania Chrystusa w
życiu pojedynczego człowieka i w życiu społeczeństwa. I tutaj wyjaśnia
się związek Intronizacji Najświętszego Serca z ideą królowania
Chrystusa.
U Rozalii trzeba zauważyć bardzo przejrzyste
rozróżnienie między „Intronizacją Najświętszego Serca”, a „Intronizacją
Chrystusa Króla”. Rozalia mówi przede wszystkim o Intronizacji
Najświętszego Serca Pana Jezusa, wielokrotnie nawiązując oczywiście do
królowania Chrystusa, ale w następującej kolejności: przez Intronizację
Najświętszego Serca Pana Jezusa mamy dojść do pełnego uznania z wiarą
Jezusa za Króla i Jego panowania.
Zwróćmy uwagę na przytoczone przez nią słowa podczas
pełnej trwogi wizji zniszczenia świata na skutek grzechów. Było to w
lipcu 1938 r.:
Ostoją się tylko te państwa, w których
będzie Chrystus królował. Jeżeli chcecie ratować świat, trzeba
przeprowadzić Intronizację Najświętszego Serca Jezusowego we wszystkich
państwach i narodach na całym świecie. Tu i jedynie tu jest ratunek.
Które państwa i narody jej nie przyjmą i nie poddadzą się pod panowanie
słodkiej miłości Jezusowej, zginą bezpowrotnie z powierzchni ziemi (83)
i już nigdy nie powstaną. Zapamiętaj to sobie, dziecko moje, zginą i już
nigdy nie powstaną!
W tej chwili przyszła mi myśl, pisze Rozalia, że
Ojciec mój (spowiednik) wysłał list do Prymasa Polski, Jego Eminencji
Ks. Kard. Hlonda, z prośbą o Intronizację w naszym Państwie, a o tym
nikt przecież nie wie. Jakież było moje zdziwienie, gdy na moje myśli
otrzymałam odpowiedź:
Pamiętaj, dziecko
– mówi ta postać –
by sprawa tak bardzo ważna nie była przeoczona i nie poszła w
zapomnienie. Niech Ojciec o tym pamięta, by nie było za późno.
Intronizacja w Polsce musi być przeprowadzona.
Przez Intronizację Najświętszego Serca Jezusa w
świadomości wiernych ma dokonać się pełne uznanie królowania Chrystusa w
świecie – taki jest sens przesłania Rozalii, i jako takie ma ono solidne
podstawy biblijne.
Rozalia jest jednak świadoma, że takie dzieło Jak
Intronizacja Najświętszego Serca Pana Jezusa wymaga rzetelnego
przygotowania. Dlatego pisze:
Podczas modlitwy czy też pracy Jezus
poucza moją duszę najnędzniejszą, że aby dzieło Intronizacji było rychło
przeprowadzone, potrzeba ofiary. Chwalebne Zmartwychwstanie Jezusa
nastąpiło po strasznych cierpieniach, tak też i przyjście królestwa
Chrystusa do Polski w pierwszym rzędzie, a potem do innych narodów, musi
być okupione wyjątkowymi cierpieniami […] Ofiarujcie z Ojcem razem swoje
cierpienia w celu Intronizacji. Im więcej będziecie zdeptani,
wzgardzeni, poniżeni, tym prędzej nastąpi ta chwila – tak bardzo
upragniona przez was Intronizacja! Każde dzieło Boże i każda sprawa
muszą być okupione cierpieniem, a im więcej ma ona przysporzyć chwały
Panu Bogu, na tym większe będzie napotykać trudności.
Akcentuje tutaj Rozalia głównie wymiar indywidualny
Intronizacji, który został nakreślony w nauczaniu encyklik papieskich na
temat Najświętszego Serca Jezusa. Pojawia się także w nauczaniu biskupów
polskich z tamtego okresu w rozmaitych aktach oddania Najświętszemu
Sercu, jak na przykład w słynnym akcie oddania dokonanym na Jasnej Górze
27 lipca 1920 r., w przeddzień Cudu nad Wisłą, oraz w roku następnym w
Krakowie na Małym Rynku.
Kwestią najbardziej specyficzną w przesłaniu Rozalii
na temat Intronizacji Najświętszego Serca jest rozwinięcie jej wymiaru
społecznego – chodzi jej o oddanie całego narodu Najświętszemu Sercu
Pana Jezusa, które ma się dokonać z udziałem Episkopatu i Rządu oraz
łączyć z porzuceniem grzechów i całkowitym zwrotem do Boga. Na ten temat
znamienny jest tekst Rozalii:
Wielkie, ogromne są grzechy Narodu
Polskiego. Sprawiedliwość Boża chce ukarać ten Naród za grzechy i
zbrodnie, a przede wszystkim za grzechy nieczyste, morderstwa i
nienawiść.
Jest jednak ratunek dla Polski: jeżeli
uzna mnie za Króla i Pana swego w całym tego słowa znaczeniu, tzn. musi
przyjść w Polsce panowanie Chrystusa przez Intronizację, nie tylko w
poszczególnych częściach kraju, ale w całym Państwie z Rządem na czele.
To uznanie ma być potwierdzone porzuceniem grzechów, zupełnym zwrotem ku
Mnie.
Rozalia dwukrotnie wypowiada się w ten sam sposób na
ten temat (15 III 1939 i 4 IV 1939).
Z uwagi na to, że nam, jezuitom Prowincji Polski
Południowej, ks. kard. Stanisław Dziwisz powierzył troskę o poprawny
kult oraz interpretację pism Służebnicy Bożej Rozalii oraz opiekę nad
Wspólnotami dla Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa, trzeba
stwierdzić, że właśnie te wspólnoty najbardziej poprawnie stosują się do
zaprezentowanej interpretacji przesłania Rozalii. Ich Animatorką jest p.
Ewa Nosiadek. Wspólnoty działają w wielu diecezjach. Uczestniczą każdego
13 dnia miesiąca we Mszy świętej w Bazylice Najświętszego Serca Pana
Jezusa w Krakowie, kiedy to modlimy się o wyniesienie służebnicy Bożej
do chwały ołtarzy.
Zdajemy sobie jednak sprawę, że istnieją w Polsce
ruchy czy tendencje, które przypisują Rozalii autorstwo idei
„Intronizacji Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata”, bądź wezwanie do
ogłaszania Jezusa Chrystusa Królem Polski.
I tu trzeba jasno powiedzieć:
Służebnica Boża Rozalia nigdy nie mówiła o
Intronizacji Chrystusa Króla lub o ogłaszaniu Chrystusa Królem Polski.
Mówiąc o Intronizacji – podkreślamy to bardzo mocno – zawsze miała na
uwadze przede wszystkim Intronizację Najświętszego Serca Pana Jezusa z
jednoczesnym wezwaniem do uznania Chrystusa naszym Królem i Panem.
To uznanie ma się przejawiać w podporządkowaniu Jego
Bożemu Prawu, Prawu Miłości, którego wyrazem jest przebite Najświętsze
Serce Jezusa. Służebnica Boża Rozalia używając słowa Intronizacja ciągle
podkreślała potrzebę kształtowania naszych serc na modłę Serca
Jezusowego i była przede wszystkim Apostołką kultu Najświętszego Serca
Pana Jezusa.
Warto sięgnąć do Pism Rozalii i samemu się przekonać o
rozumieniu przez Rozalię dzieła Intronizacji. Pomocne w tym mogą być
następujące książki:
1. Wielkie wezwanie Serca Jezusowego do narodu
polskiego,
2. Wyznania z przeżyć wewnętrznych (Listy Rozalii do
ostatniego spowiednika ks. Zygmunta Dobrzyckiego),
3. Pisma, na które składają się notatki osobiste
Rozalii, Listy do spowiednika ojca Władysława Całki oraz Odpowiedzi na
pytania zadane jej przez ostatniego spowiednika ks. Dobrzyckiego.
SERCE JEZUSA KRÓLU I ZJEDNOCZENIE SERC
WSZYSTKICH
Zbliża się czerwiec, miesiąc Serca Jezusa
w jubileuszowym Roku Miłosierdzia.
Drodzy Czciciele Serca Jezusa - przesłanie Jana Pawła
II do nas Polaków jest coraz bardziej aktualne. Święty Jan Paweł II
przemawiając do biskupów polskich odbywających wizytę „Ad limina”
powiedział: „Kościół mocny wiarą w Miłosierdzie Boże, którego
codziennie dostępuje, leczy miłością rany grzechów i uczy budować
jedność na fundamencie przebaczenia i pojednania.(…) Te rany uleczyć
może tylko Boska i ludzka miłość, której znakiem jest przebite na krzyżu
Serce Chrystusa. Trzeba, żeby Episkopat Polski tę Chrystusową posługę
jednania dalej prowadził i odważnie jej przewodził. Będzie to
niezastąpiony wkład w budowanie – opartego na Bogu i Jego przykazaniach
ładu moralnego, jakiego wymaga odzyskana wolność. Droga do odnowy
prowadzi przez odnowę serca człowieka”.
Nowa ewangelizacja
Na zakończenie II Polskiego Synodu Plenarnego papież
powiedział: „Bóg jest miłością. Chrześcijaństwo jest religią
miłości. Podczas gdy inne systemy myślenia i postępowania chcą budować
świat człowieka oparty na bogactwie, władzy, przemocy czy użyciu -
Kościół głosi miłość. Najświętsze Serce Jezusa jest właśnie obrazem
nieskończonej i miłosiernej miłości, jaką Ojciec niebieski rozlał w
świecie przez swojego Syna Jezusa Chrystusa. Nowa ewangelizacja ma na
celu doprowadzić ludzi do spotkania z tą miłością. Tylko miłość , którą
objawia Serce Chrystusa, jest zdolne przemienić serce człowieka i
otworzyć je na cały świat, by uczynić go bardziej ludzkim i Bożym”.
W liście z dnia 2.08.2003 r. Ojciec Święty Jan Paweł
II pisze: „Kult Najświętszego Serca Jezusowego nie jest zwykłym
nabożeństwem, ale prawdziwym odnowieniem całego życia chrześcijańskiego.
Jedynie Najświętsze Serca Jezusa może przywrócić światu miłość, którą
utracił.”
Jan Paweł II od tego nabożeństwa oczekuje prawdziwej
rewolucji miłości, która na ruinach nienawiści i przemocy tego świata
zbuduje nowy świat i nową cywilizację zrodzoną z miłości Serca
Zbawiciela. Zdaniem Ojca Świętego wynagrodzenie Sercu Jezusa w
Najświętszym Sakramencie to integralny element odnowy Kościoła i świata.
Kościół wsłuchuje się w te słowa.
Ojciec Święty Franciszek ogłosił Rok
Miłosierdzia, a Konferencja Episkopatu Polski zatwierdziła Jubileuszowy
Akt Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana.
Przyjęcia Jezusa z miłością, wiarą i wdzięcznością za
wszystko dobro które od Niego otrzymujemy. Spełnia się na naszych oczach
prośba którą skierował do służebnicy Bożej Rozalii Celakówny:
„Ostoją się tylko te państwa, w których będzie Chrystus królował. Jeżeli
chcecie ratować świat, trzeba przeprowadzić Intronizację Najświętszego
Serca Jezusowego we wszystkich państwach i narodach na całym świecie. Tu
i jedynie tu jest ratunek. Które państwa jej nie przyjmą i nie poddadzą
się pod panowanie słodkiej miłości Jezusowej zginą bezpowrotnie z
powierzchni ziemi i już nigdy nie powstaną.(…)Oświadczam Ci to moje
dziecko, jeszcze raz, że tylko te Państwa nie zginą, które będą oddane
Jezusowemu Sercu przez Intronizację, które uznają Go swym Królem i
Panem. (Rozalia Celakówna -Wyznania z przeżyć wewnętrznych- str.
88).
Kiedy na polecenie Ojca spowiednika musiała się poddać
badaniu, by otrzymać świadectwo dla Władz Kościelnych, lekarz zapytał
ją: „Jakie miała Pani polecenia prócz siebie, np. co do Polski?”. „
Polska musi uznać Chrystusa Pana swym Królem nie w teorii lecz w
praktyce”. „Proszę mi jednak powiedzieć w cudzysłowie”. „Powiedz Mu,
niech napisze list do Jego Eminencji Księdza Kardynała Hlonda, Prymasa
Polski, by zaprowadzono Intronizację Mojego Serca w Polsce. W tym Sercu
jest jedyny ratunek dla Polski. Bóg chce ukarać nie tylko Polskę, ale
cały świat za grzechy nieczyste i morderstwa. Najwięcej ranią moje Serce
grzechy nieczyste. Wynagradzajcie za te grzechy”.(str. 124 tamże).
Posłuchajmy jeszcze Służebnicy Bożej Rozalii: „Nie
ma mowy o zrealizowaniu Królestwa Bożego w społeczeństwach, jeżeli dusze
wpierw nie porzucą grzechów i występków, dopóki nie zawrócą na drogę
cnoty. Musimy wszyscy ukochać Pana Boga, Królestwo Boże, to Królestwo
pokoju i miłości. Wszystko czyńmy, co w naszej mocy, by Pan Bóg był
poznany i ukochany przez cały świat. Jest to najważniejsza sprawa w
naszym życiu, by dać poznać światu Pana Boga, Jezusa Chrystusa Jego
Najświętsze Serca, Ducha Przenajświętszego, Tę Miłość zapomnianą i
wzgardzoną”.(str. 422 tamże)
Drodzy Czciciele Serca Jezusowego.
Odpowiadając na Miłość Jezusowego Serca, Wspólnoty dla
Intronizacji NSPJ od 20 lat wynagradzają Bożemu Sercu - za zgodą
proboszczów w swoich parafiach budują Wspólnoty –modlą się za grzechy
swoje, swych rodzin i za nasza Ojczyznę. Modlą się też, aby prośba Pana
Jezusa była spełniona i dokonano Intronizacji Najświętszego Serca Pana
Jezusa w Polsce. Jubileuszowy akt ma być tą bramą za którą przez
apostolstwo i modlitwę przyprowadzimy jak najwięcej dusz do Pana Jezusa.
Pomnóżmy nasze wysiłki apostolskie w Roku Miłosierdzia codzienną Koronką
do Miłosierdzia Bożego, różańcem, aktem poświecenia Miłosierdziu Bożemu
Polski, wybłagamy ten narodowy akt Intronizacji Najświętszego Serca i
uczynimy wszystko by w kolejnych parafiach znaleźli się ludzie kochające
Serce Jezusa i adorujące Go w Najświętszym Sakramencie, a Niepokalane
Serce Maryi przyczyni się za nami. Podejmijmy to z radością i jednością
Kościoła podejmującego ten program i za służebnicą Bożą Rozalią wołajmy:
„..My będziemy kochać Pana Jezusa ze wszystkich sił! Jezus pomnoży naszą
miłość – wiem o tym - i ta miłość, Ojcze Drogi, przemieni dusze,
przemieni nie tylko Polskę, ale cały świat!”. (str. 422 tamże).
Najświętsze Serce Jezusa – zmiłuj się nad nami!,
Niepokalane Serce Maryi – módl się za nami!
Króluj nam Chryste!
Założycielka i krajowa animatorka Wspólnot
Ewa Nosiadek
|
