|
Ołtarz
zajmuje całą szerokość prezbiterium. Snycerską sztuką zdobiony w
kolorze białym (dawniej w kolorze zielonym). Ołtarz posiada mensę
drewnianą wypukłą z wizerunkiem baranka leżącego na książce w
otoczeniu główek aniołków. Antepedium malowane na płótnie. Na
mensie jest umieszczone tabernakulum, po którego bokach znajdują się
dwie postacie klęczących aniołków. Za nimi z prawej strony postać
trzymająca serce (miłość), a z lewej strony druga postać trzymająca
kotwicę (nadzieja). Nad tabernakulum postać osoby siedzącej z krzyżem
w ręce (wiara). Ołtarz posiada cztery kolumny i cztery figury. Z lewej
strony św. Wincenty Ferrariusz trzymający księgę oraz św. Dominik z
księgą i lilią. Po prawej stronie postać św. Piotra, pierwszego męczennika
tego zakonu, z zatopionym mieczem w głowie i postać św. Jacka z
monstrancją. Pośrodku umieszczony jest główny, cudowny obraz Matki
Bożej z Dzieciątkiem Jezus. Obraz ten jest zasłaniany innym obrazem
przedstawiającym apostołów: św. Piotra dającego laskę i św. Pawła
dającego książkę św. Dominikowi. Powyżej znajduje się obraz
namalowany w 1824r. przez Ignacego Kozłowskiego przedstawiający scenę
objawienia Matki Bożej Wojciechowi Boskiemu, bednarzowi z pobliskiej
Rudy. U dołu jest napis "Taka jest wola Boża, aby się chwała
Jego na pamiątkę odprawiała. Roku Pańskiego 1645 Najświętsza Panna
pokazuje się w wielkiej po dwakroć jasności między świętymi aniołami
mającymi w ręku zapalone świece bogobojnemu nieszczęśnikowi
profesji bednarskiej". W najwyższym punkcie ołtarza
umieszczony jest monogram maryjny z rozchodzącymi się wiązkami
promieni oraz dwóch adorujących aniołów.
|